HA MİM

Ha, evvelin ve ebedin sınırsızlığıdır.

Ha, evvelin ve ebedin sınırsızlığında, ezelden ebede var olan İlahtır.

Ha, ezelin ve ebedin Hayat sıfatıdır.

Ha, ezel ve ebed arasında yaşayanlara hayat verendir.

Ha, her şeyi ezelden yoktan yaratan, ebedler içerisinde bir yerde vardan yok edendir.

Ha, İlahın yarattığı ilk Nur’un kaynağıdır.

Ha, Amada ki ilk özgür bilince tecelli edendir.

Ha, varlığı ve yokluğu bir arada cem edendir.

Ha, Rahman suresinin 29. ayetinde geçen 

“ Allah her an bir şendedir.” 

Ayetinde ki her bir şeninin, ilk halinin sahibidir.

Ha, bu şenlerdeki her yeni yaratılışa ilk Elifi verendir.

Ha, tohumu çatlatandır. “Şüphesiz Allah, tohumu ve çekirdeği çatlatandır,” (Enam 95)

Ha, çatlayan bir tohuma sayısız tohum yerleştirendir.

Ha, yaratılan her varlığın dönüp yok olduğu sahiptir.

Ha, İnsan-ı Kebir’i kuşatandır.

Mim, Kainatın tamamının Nurudur.

Mim, evvelden sevilip ebeden sevilendir.

Mim, evvel ve ebed içerisinde her varlık mim içerisinde yaratılmıştır.

Mim, Ha’nın aynasıdır.

Mim, ilk yaratılıştan ebede Ha‘nın Kamil halifesidir.

Mim, Kalemin aslıdır.

Mim, Levh-i Mahfuza Ha’dan aldığını yazandır.

Mim, Ha’dan var olup, Ha’dan yok olandır.

Mim, Ha’nın Yarattığı ilk Nurdur.

Mim, Allah, her an Mim için bir şendedir.

Mim, Elif’i ilk tanıyandır.

Mim, ilk çatlayan tohumdur.

Mim, İlahi ilimlerin cem mahallidir.

Mim İnsan-ı Kebirdir.