Allahu Tealanın Resulullah Efendimize olan sevgisinin sırrı

Allahu Tealanın, Resulullah Efendimize olan sevgisi, şu hadisi kudside derin anlamıyla mevcuttur.

“Levlake levlak lema halaketül eflak” manası;

“Ey Habibim sen olmasaydın bu Kainatı yaratmazdım.”

Allahu Tealanın, Habibine olan bu derin sevgisi, Resulullah Efendimizin beden alemine gelmesinden sonra, Resulullah Efendimizde derin bir hasrete sebeb olmuştur.

Resulullah Efendimizin(sav), Allah aşkı ve hasreti, onu, Nur dağındaki Hira mağarasına çekerek, inziva da Allahu Tealaya olan özlemini artarak yaşamasına sebep olmuştur. Bu hasret karşılıksız değildir.

Resulullah Efendimiz(sav), yaratıldığı andan beri, Elest gününde yaşadığı, Rabbi ile dolu hatıralarını Hira mağarasında derin derin tahayyül etmekteydi.

İşte, Resulullah Efendimiz derin bir Allah hasreti içinde iken, Allahu Teala, Cebraili as, habibine göndererek bu hasreti giderdi.

Cebrail as, hasret gideren ilk ayeti vahyetti. Bu ayet aslında bir davetti. “İkra” kelimesi “oku” manasına geldiği gibi, ayetin o anda ki hitabı Resulullah Efendimiz için özel bir anlam taşıyordu.

“ikra”= yaklaş.

“Ikre' bismi rabbikelleziy halak”

“seni yaratan rabbinin ismiyle yaklaş”

(Alak suresi-1)

“seni yaratan Rabbinin ismiyle oku” manasıda doğrudur. Bu mana Resulullah Efendimizin aynasında biz kullarına hitaptır. Ancak bu ayetin ilk gelişindeki Resulullah Efendimize olan hitabı; “yaklaş”, “yakınıma gel” emridir. Çünkü Allahu Teala habibinin ayrılık üzüntüsünü gidermek istemiştir.

“Halekal'insane min 'alak”

“insanı yaratan müşkülünü gideren”

(Alak suresi-2) 

Bu ayetin diğer bir anlamıda “insanı alak’tan yaratan” anlamına geldiği gibi, daha birçok anlam taşımaktadır.

“Ikre' ve rabbükel'ekrem”

“ yaklaş, kerem sahibi rabbine”

(Alak suresi-3)